Analiza wariancji Q-Cochrana oparta na teście Q-Cochrana opisana została przez Cochrana (1950). Test ten jest rozszerzeniem testu McNemara do kilku grup zależnych. Służy do weryfikacji hipotezy o symetryczności pomiędzy wynikami kilkukrotnych pomiarów cechy X. Badana cecha może mieć tylko 2 wartości, do których (dla potrzeb analizy) przypisywane są liczby 0 i 1.
Podstawowe warunki stosowania:
pomiar na skali nominalnej (zmienne dychotomiczne, czyli zmienne o 2 kategoriach),
model zależny.
Hipotezy:
H0: wszystkie ”niezgodne” liczności obserwowane są sobie równe,
H1: nie wszystkie ”niezgodne” liczności obserwowane są równe,
gdzie:
”niezgodne” liczności obserwowane, to liczności obserwowane wyliczone, gdy wartość badanej cechy jest różna w kolejnych pomiarach.
Testy POST-HOC dostępne w ANOVA Q-Cochrana:
test Dunn.
Wyznaczoną na podstawie statystyki testowej wartość p porównujemy z poziomem istotności α:
Chcemy porównać trudność 3 pytań testowych. W tym celu z badanej populacji osób, do których adresowany jest test wybieramy 20 osobową próbę. Każda osoba z próby daje odpowiedzi na 3 pytania zawarte w teście. Następnie sprawdzamy poprawność tych odpowiedzi (osoba może odpowiedzieć poprawnie lub błednie). Wyniki zawiera poniższa tabela:
Hipotezy:
H0 : poszczególne pytania uzyskały taką samą ilość poprawnych odpowiedzi udzielonych przez osoby reprezentujące badaną populację,
H1 : ilość poprawnych odpowiedzi udzielonych przez osoby reprezentujące badaną populację jest inna w poszczególnych pytaniach testu.
Porównując wartość p = 0.007699 z poziomem istotności alfa = 0.05 stwierdzamy, że pytanie testowe wykazują różny stopień trudności. Wznawiamy analizę przyciskiem by wykonać test POST-HOC i w oknie opcji testu wybieramy POST-HOC Dunn.
Wykonana analiza POST-HOC wskazuje, że różnice dotyczą pytania 2 i 1 oraz 2 i 3. Różnica ta polega na tym, że pytanie 2 jest łatwiejsze niż 1 i 3 (ilość poprawnych odpowiedzi jest tu wyższa).