Test McNemara (McNemar (1947)) służy on do weryfikacji hipotezy o zgodności pomiędzy wynikami dwukrotych pomiarów X(1) i X(2) cechy X (pomiędzy dwiema zmiennymi zależnymi X(1) i X(2)). Tabela kontyngencji dla tego testu ma wymiar 2 × 2, przy czym kategorie tej cechy powinny być ułożone w ten sam sposób w wierszach i kolumnach tabeli.
Hipotezy:
:
O12 = O21
:
O12 ≠ O21
gdzie:
O12 i O21, są licznościami obserwowanymi występującymi poza główną przekątną macierzy kontyngencji 2×2, czyli licznościami mówiącymi o braku zgodności wyników dwukrotnych pomiarów.
Uwaga! Poprawka na ciągłość testu McNemara ma zapewnić możliwość przyjmowania przez
statystykę testową wszystkich wartości liczb rzeczywistych zgodnie z założeniem rozkładu chi-kwadrat.
Test wewnętrznej symetrii Bowkera(Bowker (1948)) jest rozszerzeniem testu Mc Nemara na 2 zmienne o więcej niż dwóch kategoriach (c > 2).
Służy do weryfikacji hipotezy o symetryczności wyników dwukrotych pomiarów X(1) i X(2) cechy X (symetryczności 2 zmiennych zależnych X(1) i X(2)). Badana cecha może mieć więcej niż 2 kategorie. Tabela kontyngencji dla tego testu ma wymiar: C×C.
Hipotezy:
:
Oij = Oji
:
Oij ≠ Oji dla przynajmniej jednej pary Oij,Oji
gdzie:
j ≠ i , j = 1, 2, ..., k, i = 1, 2, ..., k.
Oij i Oji są licznościami obserwowanymi występującymi poza główną przekątną macierzy kontyngencji C × C, czyli licznościami mówiącymi o braku zgodności wyników dwukrotnych pomiarów.
Wyznaczoną na podstawie statystyki testowej wartość p porównujemy z poziomem istotności α:
Przeprowadzono 2 różne badania opinii studentów na temat określonego wykładowcy akademickiego. Oba badania pozwalały ocenić wykładowcę negatywnie, pozytywnie, lub wybrać odpowiedź neutralną - nie mam zdania. Oba badania przeprowadzono na tej samej próbie 250 studentów z tym, że pierwsze badanie dokonano dzień przed egzaminem z przedmiotu prowadzonego przez ocenianego wykładowcę a drugie dzień po egzaminie. Poniżej przedstawiono fragment danych w postaci surowej oraz całość danych w postaci tabeli kontyngencji. Chcemy zbadać, czy obydwa badania dają podobne wyniki.
Hipotezy:
H0 : ilość studentów którzy zmienili swoją opinię jest taka sama dla każdej z możliwych symetrycznych zmian opinii,
H1 : ilość studentów którzy zmienili swoją opinię jest inna dla przynajmniej jednej z możliwych (symetrycznych) zmian opinii,
gdzie np. zmiana opinii z pozytywnej na negatywną jest symetryczna względem zmiany opinii z negatywnej na pozytywną.
Porównując wartość p dla testu Bowkera p < 0.000001 z poziomem istotności α = 0.05 stwierdzamy, że opinie studentów zmieniły się. Z tabeli wynika, że istotnie więcej było tych studentów, którzy zmienili swoją opinię na negatywną po egzaminie niż tych którzy zmienili ją na pozytywną, oraz wielu studentów oceniających przed egzaminem wykładowcę pozytywnie po egzaminie nie wyrażało już takiego zdania.
Gdybyśmy ograniczyli nasze badanie do osób mających zdefiniowany pogląd na temat wykładowcy (tzn. oceniają tylko pozytywnie lub negatywnie), to moglibyśmy wykorzystać test McNemara:
Hipotezy:
H0 : ilość studentów którzy zmienili swoją opinię z negatywnej na pozytywną jest taka sama jak tych, którzy zmienili ją z pozytywnej na negatywną,
H1 : ilość studentów którzy zmienili swoją opinię z negatywnej na pozytywną jest inna niż tych, którzy zmienili ją z pozytywnej na negatywną.
Porównując wartość p dla testu McNemara p < 0.000001 z poziomem istotności α = 0.05 stwierdzamy, że opinie studentów zmieniły się. Istotnie więcej było tych studentów, którzy zmienili swoją opinie na negatywną po egzaminie niż tych którzy zmienili ją na pozytywną. Szansa zmiany opinii z pozytywnej (przed egzaminem) na negatywną (po egzaminie) jest jedenaście (44/4) razy większa niż z negatywnej na pozytywną (szansa zmiany opinii w przeciwną stronę to: 4/44 = 0.090909).